Późną jesienią 1984 roku mój młodszy brat Andrzej Jastrzębski (ps. „Andrzejek”) wraz ze Zbigniewem Stachowiakiem ps.”Eflodor” lub „Zbychustachu” namówili mnie do wstąpienia do – jak to mówili – „antykomunistycznego harcerstwa”.

Tak, czasy były wyjątkowe, ale ludzie których znałam też… każde pokolenie ma własny czas….do dziś przetrwały znajomości, przyjaźnie i wspomnienia. Dziękuję Wam za to.

Wkrótce przyszedł czas poprzedzający obrady Okrągłego Stołu i wokół naszej poznańskiej drukarni zrobiło się gorąco. Codziennie, rano i popołudniami, pojawiał się w pobliżu kamienicy, w której była drukarnia, biały fiat 125p z obsadą w środku. Nie wróżyło to niczego dobrego.

Pomyślałam, że to mama wróciła, bo czegoś zapomniała. Nie pytając się: kto tam? – bo zazwyczaj pytałyśmy, bo nie było widać – otworzyłam drzwi. Wtedy nawet nie zapytałam, bo sądziłam, że mama wróciła. Otworzyłam te drzwi, a tam trzech „esbeków”,